Reč otorinolaringologija predstavlja skraćeni naziv za medicinsku delatnost, tj. Granu medicine čije je područje rada veliki deo glave i vrata. Ova, prvenstveno hiruška grana, sastoji se od nekoliko manjih zasebnih celina koje su poznate pod nazivima otologija, rinologija, faringologija i laringologija. To su celine koje se, kako im sama imena kažu, bave proučavanjem nastanka bolesti uva, nosa, ždrela i grkljana, okolnih struktura i njihovim lečenjem.

Naziv potiče od grčkih reči ous, otos - uho; rhis, rhinos - nos; farynks, faryngos -ždrelo; larynks, laryngos - grlo, i reči logos, što znači nauka. U nekim zemljama, a specijalno u zemljama romanske kulture, ova medicinska delatnost se naziva i otijatrija ili laringojatrija, čiji su nazivi nastali od povezanosti naziva organa s grčkom reči jatreija, koja znači lečenje, lekarstvo.

Otorinolaringologija proučava šupljine i organe koji su anatomski, fiziološki i patološki međusobno blisko povezani i sa tim u vezi se uvek moraju posmatrati kao celina. Te šupljine su od vitalne važnosti za život čoveka zato što učestvuju u funkcijama disanja i gutanja. U njima se nalazi i najveći broj čula ljudskog organizma - čulo mirisa, sluha i ravnoteže, čulo ukusa, ali i refleksnih zona. Poznato je da je čulo sluha najosetljivije ljudsko čulo i da je direktno povezano sa razvojem govora, a utvrđivanje stanja sluha, lečenje i rehabilitacija veoma su česti u praksi.

U okviru ove grane medicine, fonijatrija tj. fone – glas, proučava i leči bolesti i poremećaje glasa i govora, dok savremena dijagnostika i lečenje hipersenzibilizacije odnosno alergije podrazumeva uključivanje otorinolaringologa, jer su gornji disajni putevi često mesto alergijske bolesti.

U okviru ove grane medicine, fonijatrija tj. fone – glas, proučava i leči bolesti i poremećaje glasa i govora, dok savremena dijagnostika i lečenje hipersenzibilizacije odnosno alergije podrazumeva uključivanje otorinolaringologa, jer su gornji disajni putevi često mesto alergijske bolesti.

Način unosa podataka koje vrši lekar.

Prvo se unosi tip pregleda (osnovni ili kontrolni), potom se unosi datum pregleda ili kontrole. Zatim u se u anamnezu unose potrebni podaci (prema Vašim potrebama) i samim tim formira karton pacijenta. Po formiranju kartona pacijenta lekar unosi objektivni nalaz, dijagnozu, predlog terapije i zaključak.